Ültimatom Anası mısın?

Çocuk dediğin laf dinler,sözden anlar,otur dersin oturur,kalk dersin kalkar.Yemek koy önüne itiraz etmez siler süpürür tabağını.Uyku vaktinde hoop yatağına balıklama atlar, oyuncaklarını falan dağıtmaz öyle üst komşunun çocuğu gibi oraya buraya, mutfakta salonda her yer topludur.Anne terliği eline aldığında anlar ve hiç itirazda bulunmaz zaten bir şeye.Anne seslendiğinde :'Efendim Annecim,buyur?' der. Evin zili çaldığında kapıyı çocuk açar.'Ekmek almaya git bakalım oğlum' dendiğinde : 'Emredersin sahip' der gıkı çıkmaz tıpış tıpış ekmeği alır dönüşte de ekmeğin kenarını yediği için bi araba dolusu laf dinler.Akşama kadar dışarda oynamaz öyle ,üstünü başını çamur yapmaz.Çocuk dediğin, annesi pantolunundaki lekeleri  çıkarmak için, hayatındaki tek action kosla oxı actionu kullandırtmaz.Çocuk kısmı koşmaz düşmez ,düşsede bacağı dizi kanamaz.Ağlamaması,sızlanmaması gerekir canı yansada,acısını içine gömmelidir çocuk ,gözyaşı akıtmamalıdır.Yoksa anasından şapadağı yer alimallah.Büyükler evlerine geldiğinde o odasında olmalıdır etrafta öyle dolaşmamalı ortalığı bozmamalıdır.Küçüklüğünü bilmeli çocuk kısmı.Derslerinde çok başarılı olmalı Aristo,Einstein gibi ilm irfan sahibi olmalı leb demeden leblebiyi anlamalıdır çocuk dediğin.Bacak bacak üstüne atmamalı,amuda kalkmadan,takla atmadan,evdeki koluk minderlerinden ev çadır,araba yapmadan özgürce büyümelidir.
Çocuklara fazla ağır yük bindirilmiyor mu? Anne Baba olunca bu  rolü kendinize nasıl biçiyorsunuz?
Egonuzla aranız nasıl? Model aldığınız kendi anne babanız mı? Sıyrılın artık bir takım zırvalıklardan.Çocuğunuzu dünyaya ona sürekli ültimatomlar vermek için mi  doğrdunuz? Çocuk çocukluğunu yaşasın bırakın kendinizi de özgürleştirin. İnanın yavrunuzun geleceği çok daha aydınlık olacaktır.Sık boğaz edilen önüne tabu konulan çocuklar ne kadar mutlu olabilir sizce? Anne olmadan önce sizde birer çocuktunuz halbuki...Özgürleşin lütfen...Arının...
Sevgilerimle...

Sevginizi ertelemeyin yada siz bilirsiniz!

Dünyanın en muhteşem duygusu anne olmak.Mucizevi anlara şahitlik etmek.Sevinçten havalar uçmak.Sevgiyle atılan adımlardan sonra sevgi yumağı oluşturmak ve sonrasında şaşkınlıkla bakakalmak.Sevginize ne oldu? Özellikle bazı anneler ' ben senin annen değilim,bundan sonra arkadaşın Ece'nin annesiyim,bir daha seni sevmeyeceğim' gibi cümleler kurarlar.(bu satırları yazarken amannn Allah korusun diyerekten iç geçirdim :) Farkında değillerdir o an aslında hem çocuğuna hem Eceye karşı olumsuz duyguların kin ve nefretin oluşması an meselesidir.Çocuğunuza karşı sevginizi vermemeniz,bunu ondan esirgemeniz çocuğunuzda olumsuz etkilere yol açar.Çocuğunuzun bir davranışını yanlış bulup onu anlamadan kestirip atmak onu cezalandırma,konuşmayıp küsmek yavrunuzu rencide eder ve iç dünyasında korkular oluşur.Bunlar tekrarladıkça bu korkularda tekrarlar ve büyür. Varın siz düşünün gerisini....
Bunların olmasını istemeyiz değil mi? Onun için yeterli ilgi ve sevgiyi yavrularımıza gösterelim.Onları korkutmadan,gebertirim seni bakışı atmadan, tehditler savurmadan,  doya doya içimizden geldiğince özgürce sevelim.Buna onların çok ihtiyaçları olduğu gibi sizinde sevgiye ihtiyacınız yok mu? Biz sevgiyle beslenmiyormuyuz aynı zamanda?Sadece yavrularımızı büyütürken aptamil,brokoli çorbası,organik patatesli kuzu incikle  değil,onları sevgiyle aşkla güvenle beslersek karşılığını da aynı oranlarda alırız hiç şüphesiz.Doğru zamanda verilen sevgi damlaları ilerde size kocaman bir sevgi okyanusu olarak geri dönecektir(keyifli yüzmler dililyorum :)Sevmekten korkmayın,sevginizi göstermekten keyif alın.''Seni Çok Seviyorum '' demek çok mu zor?yada bu cümleyi başkalarına söylemekte o denli zor mu?Hayatın ,bu dünyanın sevgiyi paylaşarak daha iyi bir hal alıcağını öğretin ona,Yavrunuza onu ne kadar çok sevdiğinizi yineleyin.Bebeğiniz bunun içinde yol alsın.Ağaç yaşken eğilir sözünü hatırlayarak sevginizi bebekken vermeye başlayın ve sakın ertelemeyin sonra geç olabilir ve sizler pişmanlık duyabilirsiniz.
Sizi seviyorum <3
Sevgiyle kalın.....

Mükemmel Anne misin?

Mükemmel misiniz? Ben değilim.Bunuda açık yüreklilikle söyleyebiliyorum öyle olma yada davranma gibi durumumda söz konusu değil. Ben bir anneyim.Her şeyin en güzelini kızım için yapmaya çalışıyorum elimden geldiğince.Yaptığım hataların farkına varıp, öğrendikçe yeniliyorum kendimi ve bir daha da tekrarlamamak adına daha da bilinçli olma yoluna giriyorum. Hepimiz bir takım sorunlar yaşayabiliyoruz,pedagojiyle alakalı kitap okusanda, google de aramalar yapıp öğrensende,olumlama anası olsan da  çocuğunun yanında negatif enerji saçabiliyorsun,sonrasında pişmanlık duyup sarılsanda bebeğine bir daha olmaması için güç diliyorsun sinir sistemine.Bunuda zamanla aşıyorsun öğrendikçe bir daha tekrar etmemesi adına adım atıyorsun. Her yeni günle yenileniyoruz . Pozitif düşüncelerle yataktan kalkıp ayaklarımız yere değdiğinde şükredip yüzümüzde gülümseme beliriyorsa bu enerjinizi bebeğinize en iyi şekilde yansıtıyorsunuz.'Günaydın Doracım' nasılsın annecim? dediğimde : iyiiimmmm:) sesini duymak muhteşem bir duygu. işte mükemmel an diye ben buna derim.Mükemmel anne yok mükemmel anlara ulaşan anne ve bebeği vardır.Gık demeden her gün en kaliteli zamanı çocuğuma ayırıyorum diyebiliyormusunuz?uykusuz geceler ,ateşli saatler,iştahsızlık krizleri,diş çıkmadı bi çıksada kurtulsak yetti canımıza bu kaşıntılar acılar,tuvalet alışkanlığını bir kazanamadı,yaşıtları nasıl konuşuyor bülbül gibi bizimki hala daha anne,baba diyebiliyor,''çocuğun mu var derdin var''.. gibi çocukla ilgili sıkıntılar hemen hemen herkeste yaşanılan sorunlardan ve bu sorunlarla mücadele etmek için mükemmel anne olmaya gerek yok.Sadece bilinçli ve olumlu yaklaşmak bir çok sorunu aslında hafifletip ortadan kaldıracaktır.Bunu dert  tasa edinmiş,büyük yük altında ezilmiş, psikiyatrik servisten randevü almış annelerimiz var.Bu noktaya gelmeden sakin bir ruh hali içerisinde olup huzurlu bir ortam yaratabilirsek miniklere,dilimizede dolamazsak bebekken olağan tavırlarını ve bunlara gülümseyerek izin veririsek hayatımızın merkezi olan bebeklerimizle hem daha güzel vakit geçirip bu mutluluğunda farkına varıp tadını çıkartırırz, başka anneleri de  kendimize hayran bırakırız. Buna inanın,bunu isteyin ve işte hallettiniz:)

Afirmasyon Anası

Bilinçaltı doğru olumlama yapmak(yapmaya çalışmak) negatiflikten arınıp hayatımın gidişhatına artıları katmak ve o denli yaşamak hep içimde var olan bir durumdu. Yaşanılan olumsuzluktan sıyrılıp anı yaşamak ve olmulamayla pozitif bakabilmek aslında olgunluktu aynı zamanda ve hayatı yaşamak  bu demekti bence.Hamileliğim süresince ve bebeğimi dünyaya getirdikten sonraki süreçte olumla hep yanımdaydı.Hani şu 'çekim yasası ile bebeğim gece uyuyor' cümlem halen daha geçerliliğini koruyor.bazı arkadaşlarıma üstüne basa basa demişimdir ,'dillendirme' yada halka dilinde nazar değer söyleme,aslında bu enerjinin aşağı çekilmesidir bir bakıma.olumlamalarımla çekim gücü oluşturup bunu başarmak  zor olmadı  ama halen daha halledemediğimiz konularımız var tıkanmış hatları da temizlicez büyük bir itinayla.Dora Su doğmadan kafamda imgelediğim sahneler doğduktan sonra hayata geçti bunun için şükürler olsun Allahım...bunu yaşadıktan sonra aslında istemenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladım , hayat sağlamasını da yaptırıyor insana.Her anne gibi Bebeğimin sağlıklı sakin mutlu huzurlu olması tek isteğimdi ve gaz sancısı korkum vardı ki  bu da başkalarının kabuslarıyken benimde kabusum oldu. Ama bunu benim dilim yaptı.Kullandığım kelimelerin gücüyle gaz sorunu yaşadık diyebilirim .Kafamda öyle büyütmüştüm ki gaz sancısı fobisi yarattım kendime. Yavrum ilk 6 ay bu sancıyı yaşadı onunla beraber tabiki bende sancıyı yaşadım..İmgeleme yaptığımda geceleri uyuyan bir melekti Dorita.öylede oldu şükürler olsun.fakat gündüz gaz sancısı yaşayan yavruma üzülüp lahusalık şaşkınlık adapte olamama gibi durumlardan ötürü enerjim düşüyordu ,yasalara vakit ayıramıyordum daha doğrusu kafamda yasalara yer yoktu o anlar.tekrar tekrar anlıyordum ki imgeleme ve olmulama yaparken detaylar çok önemliydi.geceyi imgeleyip gündüzü hiçe sayarsanız apışıp kalırsınız. Aslında donanım eksikliği yaşadığımın da farkındaydım.Biraz daha zamana ihtiyacım vardı sadece...Zaman O zaman şimdi:) ve bir başka örnek sunayım size;bebeğim ek gıdalara geçişte her bebek gibi zorluk yaşadı. bakın cümleme burda zaten negatif enerjimi gönderdim.bunu bir kaç arkadaşa telde evde orda burda konuştup anlattım aferim bana tebrik ediyorum kendimi bizzat şimdi.ve sonuç : iştahsız bir bebeğim var.Bunu fark edip doğru olumlama ve çekim gücüyle yendim ve başardım. Bebeğim şimdi güzel yemek yiyor kendince.(diş sıkıntısı-ortam mekan değişikliği gibi durumlarda zorlama yapmıyorum )  olumlama ve çekim yasas ile hayatımıza şekil verip istediğimiz gibi bir yaşantıya sahip olabiliriz.bunu için temiz bir bilinç altı, istemek, inanmak takip ediyor sonunda dileğinizi elde etmiş oluyorsunuz.Olumlama yapmaya devam ediyorum tıkanıklıklar olduğunda yardımcı olabilecek insanları ve kitapları tanıyorum,Bebeğim Dora'yı bu şekilde yetiştirmekten inanaılmaz büyük keyif alıyorum ,inanmak müthiş bir duygu...Yaygara şikayet olumsuz her kelime biliyorum ki bebeğimde olumlu gelişmeye yol açmayacak dolayısyla enerjimi düşürmelerine izin vermeden Dora'lı vakitlerin keyfine variyorum.Tüm annelere tavsiye ederim her zaman iyi düşünüp iyi bakabilmeyi yakalayabilelim .ben elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum  hayat daha keyifli ve yaşanılır bir hale dönüşüyor...
Sevgilerimle...

Araştırmacı Anne

Doktor asistanı gibi herşeyi öğrenme çabası almış başını gidiyordu. Bu sadece doğum sonrası olmadı tabi hamilelik dönemimde de hafta hafta bebek gelişimi ile ilgili her şey öğrenlir ve araştırılırdı bendeniz tarafından. Sanki bilgi donanımım arttıkça daha iyi bir anne olup  bebeğime daha fazla şey katabilecektim.Bebeğime yeterli olmamdı tek gayem. Hayatım bütünyle kızım ve her anımı onunla yada onun için değerlendiriyordum. şimdi 20 aylık Dora Su ve annesi onun için araştırmalarına devam ediyor kendince.Doktorumuza gittiğimizde sorularımı kafamda oluşturur, not alır, internetten bilgi sahibi olup sevgili doktorumuzun yanına giderdim.Anne sütü gaz sorunu banyosu uykusu ilacı ve hayatımızla ilgili tüm kritikleri yapar eve gönül rahatlığıyla dönerdim.Ben emindim ki nasıl bir anne olursam olayım asla kendimi yargılamayacaktım çünkü en iyisini yaptığıma inanıyordum bu bir baskı değil annelik dürtüsüydü ve çok güçlü bi o kadar da kutsaldı...