17 Ocak 2012 Salı

O'nun Kahramanısın...

İçinde bulunduğunuz durum aslında hiç de düşündüğünüz gibi korkunç değil. Baksanıza evdeki bir çok işi siz kendi başınıza yapabiliyorsunuz ve siz bunları yaparken sizi izleyen biri var:) Gözlerini kocaman açıp 'Vay canına,tüm bunları annem mi yapıyor?' diyen muhteşem bir varlığa sahipsiniz.Sabahtan başlıyor takdir edilmeler.Beni taşıyabiliyor,yumurtayı kırabiliyor,kocaman tepside bana nefis kahvaltılar hazırlayabiliyorsun,bir taraftan telefonla konuşup bir taraftan benim yumurtamı yedirip ve aynı zamanda gözlerinle beni güldürebiliyorsun(şaşı bak şaşır)koskoca meyve sıkacağını hareket ettirip,rondodan o korkunç sesin çıkmasını sağlayan yine sensin.Ve asıl önemlisi televiyzon kumadasıyla istediğin yeri açabiliyorsun.Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp evin içinde her türlü akrobisiyi yapabiliyorsun ve işte benim annem benim kahramanımsın.Tüm bunları nasıl yapabiliyorsun?Sen dünya harikası bir annesin.
Tabi çocuğunuz size bunları söylerken 22 aylık bir bebektir  konuşamıyordur ve siz bunları gözlerinden okursunuz:) Peki ya büyüdüğünde de durum  hep böyle kalıcakmıdır? Size bir şey söyliyeyim mi işte o zaman koca bir hiçsiniz:) Yaptığınız bütün işleri kendisi yapıcak size ihtiyacı kalmayacaktır.O sizin yaptıklarınızı beğenmeyip bir de yaptıklarınızı çocuk oyuncağı bulacaktır:) Ah diyeceksiniz keşke hep kahraman kalsaydım evladım senin gözünde.
Aslında anne olmak başlı başına kahramanlık öyküsü.Karşılıksız sevmenin tavan yaptığı başka bir sevgi tanımıyorum ben ve bunu keyfini başka hiç bir şeye değişmem.Hayatlarımızda hiç bir şey eskisi gibi değil elbette.Sosyal hayatı sosyal medyadan takip eder olduk.Kendinizi  yavrunuza  adayıp acayip yoruluyorsunuz  gün içinde onun isteklerine cevap vermek heleki büyük sabır özen ve asıl önemlisi sevgi ile cevap verebilmek adına kendinizden çok ödün veriyorsunuz.Dostlarınızla eskisi gibi dışarda buluşmaların yerini ev oturmaları alıyor heleki bekar arkadaşınız yada çocuksuz arkadaşlarınız varsa  artık telefonlar devreye giriyor iletişimde.Hayatınızın içine çocuk öyle bir işlenmişki bez markası en iyi mama yok dişi çıkmadı yok aşıları bitti muhabbetleri askerlik anılarını  sollayıp fazlasıyla onu geride bırakıyor.Arkadaşınızın boy friend sıkıntıları nedir ki yada iş problemleri çok da kafaya takılcak konular değillerdir heleki çocuk olsunda göreyim seni modunda oluyorsunuz:)Sinemaya gitmeye eşinizle el ele verip yürüyüş yapmaya deli gibi alışveriş merkezi  gezmeye  hasret kalıyor kuaförün yolunuda unutuveriyorsunuz...Zamanınızı yavrunuza göre ayarlıyorsunuz artık ve bununla yaşamaya alışıyorsunuz.Bu yaşam şeklini aslında öylede güzel benimsiyor ve seviyorsunuz ki herşeyi yavrunuzla yapmaya başlıyor ve bundan da keyif alıyorsunuz.Şükredip iyi ki var dedirtecek onlarca şeyi arka arkaya yapan bir yavrunun dayanılmaz sıcaklığında eriyip gidiyorsunuz.Sizler birer kahramansınız..
Sevgilerimle....

2 yorum:

Selcan Yıldırıcı dedi ki...

Harika bir yazı olmuş kahraman anne:)))Bir dönem kahramanlıktan atılıyorsun çok doğru. Bunu yaşamış bir anne olarak söyleyebilirim.Önce sudan çıkmış balığa dönüyorsun ve artık sadece anne oluyorsun, kahramanlık rafa kalkıyor. Ancak kısa sürüyor ve tekrar o gözlerdeki yerini alıyorsun merak etme. Tecrübeyle sabittir. Her ne kadar söylemeseler de, eskisi kadar çok sarılmasalar da; her işlerini kendileri yapabilseler de ; ses tonlarındaki tatlı ahenk ve gözlerindeki şefkatli bakışla anneliğini ömür boyu hissettiriyorlar sana. Sonra sen ona baktıkça ve onu izledikçe kendi kendine şöyle diyorsun: "Ben bir kahramanım çünkü anneyim."

Ahu Türkyaşar dedi ki...

Merhaba :) Çok hoş bir yazı olmuş..